وظایف ما در قبال قرآن

وظایف ما در قبال قرآن

1 – یاد گیری قرآن : رسول گرامی ( ص ) در این باره می فرماید: (( بهترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و آن را به دیگران نیز یاد دهد))

2- قرائت قرآن: پیامبر گرامی ( ص ) می فرماید : (( خانه های خود را با تلاوت قرآن نورانی کنید))

3- تدبر در قرآن: یعنی قاری قرآن تنها به خواندن الفاظ، بدون توجه به معانی آن، اکتفا نکند، بلکه همراه با قرائت آن در معانی قرآن اندیشه کند.

4- عمل به قرآن : که مهمترین موارد است . پیامبر اکرم (ص) فرمود: (( رب تال للقرآن و اقرآن یلعنه )) بسا کسانی که قرآن را تلاوت می کنند در حالی که قرآن بر آنها لعن و نفرین فرستد.

5- حفظ قرآن : پیامبر گرامی اسلام ( ص ) فرمودند:(( لا یعذب الله قلبا وعی القرآن؛ خداوند قلبی را که ظرف قرآن باشد ، عذاب نمی کند))

قرآن نوری است که در آن تاریکی یافت نمی شود و چراغی است که درخشندگی آن زوال نپذیرد، ریسمانی که رشته ی آن محکم و پناهگاهی که قله ی آن بلند و دریاییست که تشنگان آن ، آبش را تمام نتوانند کشید و شفا دهنده ایست که بیماری های وحشت انگیز را بزداید ، قرآن بهار دل چشمه های دانش ، سرچشمه ی عدالت و نهر جاری زلال حقیقت است.

پس درمان خود را از قرآن بخواهید و در سختیها از قرآن یاری طلبید و خواسته های خود را به وسیله قرآن طلب کنید و با دوستی قرآن به خدا روی آورید زیرا وسیله ای برای تقرب بندگان به خدا ، بهتر از قرآن وجود ندارد. 

مطالبی جالب از دکتر شریعتی در مورد قرآن

قرآن کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است

و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2 سوره اش از عبادات! آن

هم حج و نماز !

کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست...

این کتاب از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست لایش را بستند، لایه

اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که

این کتاب را ــ که خواندنی نام دارد ــ دیگر نخواندند و برای تقدیس و

تبرک و اسباب کشی بکار رفت، از وقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و

اجتماعی را از او نخواستند، وسیله شفای امراض جسمی چون درد کمر و باد

شانه و ... شد و چون در بیداری رهایش کردند، بالای سر در خواب گذاشتند

وبالاخره، اینکه می بینی؛ اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار روح

ارواح گذشتگانش و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد،

======================

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه

مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "

چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است .

قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین

مبدل کرده ام .

یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،‌ یکی ذوق میکند که ترا فرش

کرده ،‌یکی ذوق می کند که ترابا طلا نوشته ، ‌یکی به خود می بالد که ترا

در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و … آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا

موزه سازی کنیم ؟

قرآن! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و ترا می شنوند ،‌

آن چنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند

.. اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد می زنند ”

احسنت …! ” گویی مسابقه نفس است …

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ،

‌خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان

که ترا حفظ کرده اند ، ‌حفظ کنی ، تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش

نکنند .

خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو .

آنان که وقتی ترا می خوانند چنان حظ می کنند ،‌ گویی که قرآن همین الان

به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است

که به صلیب جهالت کشیدیم .